ατελιε,,,

εμπρός λοιπον,περάστε μεσ στου μυαλού μου το ατελιέ,
είναι χάλια λίγο,μη δίνετε σημασία
καλλιτέχνης είμαι..
μπογιές-ασθήματα
πεταμένα δεξιά,αριστερά,
πίνακες που ξεκίνησα και σταμάτησα
πίνακες πούδωσα και τώρα αλλού ανήκουν,
δεν θα τους βρει κανείς...

Μπαίνει φως πλάγια
για να σπάει τα κάθετα μέσα μου.
Δουλεύω πολύ με μπλέ του κοβαλτίου
όταν νιώθω χαρούμενος
και το καφέ Σιένας χρησιμοποιώ
στα μελαγχολικά μου.

Εδώ στο κέντρο βλέπετε ένα θέμα
πάνω στον καμβά
που το δουλεύω γύρω στα 50 χρόνια
με σιλουέτες που εγκάρσια και κάθετα κινούνται.
Στο βάθος δεξιά είναι ο πατέρας μου,
του έχω μπήξει ένα πολεμικό σταυρό στο μάτι
γιατί ήτανε δεινός πολεμιστής.
Δίπλα του έχω βάλει τη μητέρα μου
γονατιστή,υπέφερε πολύ στην έγγαμη ζωή της...
Στο κέντρο[σα συστάδες από δέντρα]
αθώα κοριτσάκια
που μοιάζουν με οικολογικό οδοστρωτήρα
σε μια προσπάθεια να ισοπεδώσει
την Ερημο της Συνεχείας
-τουτέστιν τη Σαχάρα μέσα μου-

Στ αριστερά,του πίνακα,ο τύπος με τη καμπαρντίνα
είναι ο Αγγελός μου Σέμκελ..
ποζάρησε επίτηδες με πλάτη
γιατί χαρακτηρίζει ως 'ιδιοτελή'
την έννοια της απεικόνισης
και διότι βασικά πιστεύει
πως οι ζωγράφοι χάνονται στο μαύρο
μόλις πεθάνουν και το χώμα μπει στο στόμα τους,,,

Υπάρχει ένα λευκό του τιτανίου
επάνω δεξιά σ αέρινες μορφές,
είναι οι σύντροφοί μου απ το εργοστάσιο
που τους τοποθετώ να περιφέρονται
χαμένοι σε φαράγγι άνυδρων ενσήμων
κι εδώ μπροστά,ημιτελείς σκιές
σαν ονειρώξεις εφηβείας,που δήθεν θέλαν τη ζωή αλλιώς
απ ότι ήρθε τελικά...

το όλο σκηνικό αν το παρατηρήσετε καλά στο φως
ολογραφία μοιάζει
κάνει μια κίνηση
που δείχνει τάχαμου συνέχεια
ενώ απ την αρχή είναι ακίνητη....

Μάτια να ειρωνεύομαι
είναι απ όλα,το καλύτερό μου....

mortification....

όλο αυτό το προτσές
με τα δεύτερα του χρόνου
που μέσα τους τρώγεσαι
και γράφεις
πιέζοντας το μολύβι-ορυκτό άνθρακα-
στο χαρτί,,ξύλο του δάσους
που κόπηκε βίαια
τρομάζοντας σκιουράκια τριγύρω,,
ταιριάζοντας λέξεις
από γράμματα που κουβάλησαν
υπάκοοι στρατιώτες
ψάχνοντας τις αποθήκες της μνήμης,
χωρίς νάχεις περάσει
βάρδιες σ ανθρακωρυχείο
χωρίς χάδι να δώσεις
στου χαρτιού σου το δέντρο
χωρίς να χαρίσεις μιά άδεια
στους στρατιώτες του νου σου
ή να τους πας για ένα ποτό
εγωπαθή,,,
όλο αυτό το προτσές
ούτε ταπείνωση,ούτε εξαγνισμός
παρά πληγές συγκεντρωμένες
που τις περνάς βερνίκι-ειρωνεία
πάνω στο καιρό...

΄τό να μη ξέρεις που πηγαίνεις,είναι τρέλα...΄

υπάρχουν νύχτες που βλέπω ιστορίες
με σκηνικό τα παιδικά μου χρόνια
μόνο που δεν πηγαίνουνε καλά τα πράγματα,,
παράδειγμα ο Πινόκιο
σε συμμορίες από κωλόπαιδα αρχηγός,
τα βάζει και πετούν γιαούρτια στον πατέρα του
κι ακόμα,το κοριτσάκι με τα σπίρτα
που με γκαζάκια πυρπολεί την άμαξα
πριν φύγει η Σταχτοπούτα απ το πάρτι...

παρ όλα αυτά,ούτε που το τολμώ
σε ψυχολόγο να μιλησω
γιατί σίγουρα θα μου πει
πως κάποτε ήθελα να πηδήσω τη μαμά μου
ή σα μαλάκας σ ότι του λέω θα ρωτάει
'εσύ τι ερμηνεία δίνεις σ όλα αυτά,,'

Λέω καλύτερα να μείνω λίγο ήρεμος
να κόψω ένα διάστημα τα τσίπουρα
και τ άλλα άγρια ποτά,
όμως φοβάμαι μήπως από μέσα μου χαθεί
αυτή η αίσθηση της μέθης
ανάμεσα στο κάτι το εκπληκτικό
και το καθόλου τίποτα συνάμα,
όπως όταν περνάω σύριζα το σιδεράλογό μου
απ τη φυγόκεντρο που εκδικητική θέλει να με συντρίψει
κι απ τον αέρα που ψιθυρίζει μεσα στ αυτί μου
'συνέχισε,το να μη ξέρεις που πηγαίνεις είναι τρέλα,,'

Λυκαυγές...

βρέθηκα μόνος σε περιοχές περίεργες
με σέπια σύννεφα και δάση που δέν τάξερα
αλλάζαν χρώματα τα δένδρα τους
από το μπλε του κοβαλτίου μέχρι το ακαζού αμπίρ
βάδιζα κι η διαθεσή μου ήταν τροπική
περίμενα τουτέστιν δυνατή βροχή
ή υγρασίες που να κόβονται με το μαχαίρι
μα διόλου δεν περίμενα
το Λύκο που αίφνης εμφανίστηκε μπροστά μου..
στάθηκε και μου ζήτησε τσιγάρο
'πως απ τα μέρη μας..'με ρώτησε

τα είχα χάσει εντελώς
βλέποντας λύκο να καπνίζει
τι να του πω,,
άρχισα κάτι για δουλειές να λεώ
που εμετό μου φέρναν
κάτι δικαιολογίες για υποχρεώσεις
δήθεν που ήτανε σημαντικές
και την ανάγκη γενικώς να φύγω
πριν μαχαιρώσω κανα πούστη
απο τη χώρα των Ασπόνδυλων που ζούσα,,,

κι εγώ το ίδιο έκανα με σένα,μούπε
ήμουνα μια ζωή πνιγμένος
το μόνο που με έφτιαχνε
ήτανε μερικά ντοκιμαντέρ
που είχαν λύκους-το καλύτερό μου-
λύκους να βλέπω να ουρλιάζουν στο φεγγάρι
και ξαφνικά βυθίστηκα,,
τώρα πως έγινε να μπερδευτούν τα όνειρα
ούτε που ξέρω,
δικέ μου άντε γειά....

piso-piso.com

όταν βλέπεις πίσω τις δεκαετίες 50,60,70,80,καταλαβαίνεις γιατί τα πράγματα είναι σκατά.
Οσοι είχαν επενδύσει στο αντίβαρο της κυρίαρχης Αμερικής είδαν σε μία νύχτα να καταρρέει η Σοβιετία από ένα τύπο που τώρα διαφημίζει τις τσάντες Λακόστ,,ο μαλάκας.Ο περιβόητος αήττητος Κόκκινος Στρατός έγινε μία καρικατούρα χορωδίας με cd που παρασκευάζει Νεουορκέζικη πολυεθνική.
Μία άθλια φλεγματική δεξιά θειά,με μαλλί λάχανο,τσάκισε τους αρχιδάτους ανθρακορύχους της Αγγλίας.
Ενας κρεμανταλάς στρατηγός[χωρίς ούτε μιά νίκη στα στρατιωτικά πεδία]γονάτισε τη πιό αυθόρμητη εξέγερση νέων ανθρώπων,των οποίων οι τότε ηγέτες γυρνούν με κουστούμια Αρμάνι στα καφέ της ευρωβουλής των Βρυξελλών.
Στην Ιβηρική 50 χρόνια δικτατορία για νάρθει ένα στερνοπούλι της,βασηλιάς,που φωνάζει 'βούλωστο' σ έναν λαοπρόβλητο Λατινοαμερικάνο ηγέτη κι η προτροπή του να γίνεται ringtone στα κινητά μιά δήθεν cool κοιμισμένης νεολαίας απ το πολύ ηρεμιστικό των πατεράδων της.Ρε δε γιαμιέστε piso-piso.com,,,

τώρα μούρθε να βάλω έναν ορισμό 'τι είναι σύγχρονη Κοινωνία' όπως τον αποτύπωσε γραπτώς ο σπουδαίος ποιητής και κοινωνιολόγος Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ,,,για να μη ξεχνιόμαστε

Σύγχρονη Κοινωνία είναι,ένα Σύνολο ετερογενών πραγμάτων που γίνονται
ομοιογενή,με τη προπαγάνδα ή το κνούτο[με τα ΜΜΕ ή τη βία] από ομάδες
Εξουσίας που μόνη διαφορά έχουν το βαθμό της κτηνωδίας τους'

βιογραφικό-για να ξέρουμε ποιός μιλάει-

ο Η.Κ.γενήθηκε το 50 στην Αθήνα,ένα χρόνο μετά την οριστική νίκη του Εθνικού Στρατού επι των κομουνιστών στο Γράμμο-Βίτσι,όπως τόνιζε ο πατέρας του,αξιωματικός της Βασιλικής Χωροφυλακής.
Λόγω των συχνών μεταθέσεων του γεννήτορά του,ο ΗΚ άλλαζε τόπους διαμονής μή δυνάμενος να 'δεθεί' με τοπία,φίλους κι έτσι άμα τη απελευθέρωσή του από τον οικογενειακό ζυγό,σε ηλικία 17 ετών,επέλεξε ως οριστικό τόπο διαβίωσης κι εργασίας τη Θεσσαλονίκη.
Εκπληρώσας τη στρατιωτική του θητεία 29 μηνών ως απλός στρατιώτης[σκοπευτής πολυβόλου]έργάσθηκε ως νυχτερινός ρεσεψιονιστ σε ύποπτα ξενοδοχεία της Εγνατίας,ως έκτακτος μπογιατζής στην ΕΣΣΟ ΠΑΠΑΣ και επί 7 συναπτά έτη ως κατώτατατος υπάλληλος στο εργοστάσιο Λιπασμάτων όπου διετέλεσε αντιπρόεδρος του Σωματείου και της Ομοσπονδίας Λιπασμάτων.
ο ΗΚ σπούδασε Δημοσιογραφία σε ημιπαράνομο Κέντρο Σπουδών και μετεκπαιδεύτηκε νομίμως με υποτροφία στο Λονδίνο,στις Τεχνικές ενημερωτικών εκπομπών.
Εργάζεται στη Κρατική Τηλεόραση από το 1982 και διετέλεσε Αρχισυντάκτης,Τομεάρχης και Διευθυντής της ΕΡΤ3 χωρίς όμως να συνάψει σχέσεις με άλλους του κλάδου του,όπως οι κκ Τριανταφυλλόπουλος,Αναστασιάδης,Κακαουνάκης,Κουρής,Τράγκας κτλ.
Εγραψε τα παρακάτω -μη κερδοφόρα σε πωλήσεις- βιβλία

'βόλτα με πιτζάμες'
'γράμματα στη μητέρα'
'καλύτερα να νικούσαν οι κόκκινοι'
'μαύρο πουλί στο βλέμμα'
'ακροβάτης των λέξεων'
'φάτε μόνοι'

ο ΗΚ έχει κάνει ντοκιμαντέρ προπαγανδιστικού περιεχομένου στις χώρες Πακιστάν,Αίγυπτο,Τουρκία,Αλβανία,Ουκρανία,Κούβα.
Διατελεί δεινός εραστής μηχανών μεγάλου κυβισμού και του...τσίπουρου.