mortification....

όλο αυτό το προτσές
με τα δεύτερα του χρόνου
που μέσα τους τρώγεσαι
και γράφεις
πιέζοντας το μολύβι-ορυκτό άνθρακα-
στο χαρτί,,ξύλο του δάσους
που κόπηκε βίαια
τρομάζοντας σκιουράκια τριγύρω,,
ταιριάζοντας λέξεις
από γράμματα που κουβάλησαν
υπάκοοι στρατιώτες
ψάχνοντας τις αποθήκες της μνήμης,
χωρίς νάχεις περάσει
βάρδιες σ ανθρακωρυχείο
χωρίς χάδι να δώσεις
στου χαρτιού σου το δέντρο
χωρίς να χαρίσεις μιά άδεια
στους στρατιώτες του νου σου
ή να τους πας για ένα ποτό
εγωπαθή,,,
όλο αυτό το προτσές
ούτε ταπείνωση,ούτε εξαγνισμός
παρά πληγές συγκεντρωμένες
που τις περνάς βερνίκι-ειρωνεία
πάνω στο καιρό...